Anorexen eten helemaal niets – feit of fabel

Hoe ziet het dieet van een iemand met anorexia eruit

Mensen met anorexia eten niets. Mensen met anorexia eten enkel sla of appels. Mensen met anorexia eten enkel extreem kleine porties. De heersende overtuiging. Maar niet de waarheid. Want lieve mensen, denk allemaal eens even na. Als iedereen met anorexia niet/zo goed als niet zou eten, dan zouden we het toch geen maanden/jaren volhouden. Dan zouden we toch binnen weken doodgaan aan uithongering? En toch leef ik al 15 jaar met anorexia. Mijn geheim: mijn dieet bestaat uit meer dan een blaadje sla en een partje appel. Shit man, daar gaat mijn geheim, ook ik nuttig voedingsstoffen om te leven. Maar ja, inderdaad, minder dan gemiddeld

Maar ik ken iemand met anorexia die

Ja er zijn heel veel anorexen die wel aan het bovenstaande voldoen, net als dat ik regelmatig wel aan het bovenstaande voldoe. Maar dit is niet het algemeen beeld van de gehele anorexia, dit is slechts het crashdieet van een terugval. Het grootste deel van de anorexia bestaat uit extreem dwangmatig bezig zijn met voeding/verbranding, hier vaak ook cijfers aan geven, maar die hoeven echt niet altijd gelijk te staan aan doodgaan binnen 2 weken. Soms gebeurt dat wel. Soms vind je de rem niet in het crash dieet. Soms overlijden mensen tijdens het crash dieet. Maar veel vaker eindigt het in een ommekeer, of dit gaat via een opname in het ziekenhuis of in een kliniek of door het magische knopje wat om gaat in je hoofd (therapeuten zijn er altijd van overtuigd dat wij een soort knopjes hebben), en volgt een hele lange periode van struggelen met eten maar wel overleefbaar handelen.

Hoe ziet een crashdieet er voor mij uit (voor de sonde)

Deze dagen beginnen voor mij vaak heel rigoureus, vanuit een gebeurtenis waar ik niet mee kan omgaan (ik gebruik het letterlijk als coping voor iets waarbij ik veel emotie ervaar). Van de ene op de andere dag besluit ik een extreem dieet aan te nemen. Vaak ga ik dan over op enkele producten tussen bepaalde tijden en eet ik verder helemaal niet meer. . Door de dagen wordt dit minder en minder. De weegschaal gaat leiden. Bepalen hoeveel ik binnen mag krijgen. Totdat dat niet langer haalbaar is met voeding en ik ook ga handelen met drinken. Ik drink steeds meer met drinken. Na een hele korte tijd eindigt dit meestal met een acute nierinsufficiëntie in het ziekenhuis. Ik raak dan enorme hoeveelheden lichaamsgewicht kwijt in die paar weken, maar het is vooral vocht want ik droog mezelf zodanig uit dat ik letterlijk mijn nieren beschadig. Onherstelbaar is nu gebleken.

Hoe ziet een dag van een crashdieet er voor mij uit

Deze dagen draaien hoofdzakelijk om ‘hoe verbrand ik zo veel mogelijk’ en ‘hoe kan ik zo onopvallend mogelijk zo min mogelijk eten en drinken’. Dit niet omdat ik bang ben dat mensen mij tegenhouden, want tegen te houden ben ik niet, mijn eetstoornis maakt mij in dit soort perioden een dusdanig kreng data ik over iedereen en alles heen wals, maar ik blijf bij voorkeur achter de schermen om 1. Conflict te voorkomen en 2. Pijn en verdriet bij de ander te voorkomen. Maar eerlijkerwijze, die conflicten en uitingen van onmacht en verdriet komen. En ik zal boos worden. Want aanval is de beste bescherming. Het gat tussen mij en mijn naasten wordt groot. Maar data geeft niet, ik moet toch sporten, daar gaat zo veel tijd inzitten, ik heb toch geen tijd voor de ander. En tijdens het sporten bedenk je vanalles. Namelijk welke sport volgt, wat je nog kan doen om nog meer te verbranden, hoe je nog minder kan nuttigen, hoe lang je kan vasten voor je suiker dusdanig daalt dat je door de ambu wordt opgeplukt van straat. Al je gedachten draaien alleen nog maar om zelfdestructie. Met 1 doel. Het getal omlaag. Het doel daarvan, daar ben ik niet mee bezig, het getal omlaag is het doel. En daar heb ik alles voor over, pijn, ongemak, gebrek aan liefde, irritatie, echt alles, ik offer letterlijk mezelf op, mentaal en fysiek en sleep anderen mee naar beneden.

Hoe ziet een normale anorexia dag er voor mij uit

Een normale anorexia dag klinkt heel raar, maar hiermee bedoel ik het gross van de dagen die je hebt als anorex. De anorexia beheerst je leven maar het is niet je hele leven. Je bent niet enkel en alleen bezig jezelf ten gronde te richten. Vaak heb je in deze periode een eetlijst, een lijst waarop tijden staan met erachter precies wat je moet eten. Dit maakt mij enorm dwangmatig. Als er staat 8.15 x gram havermout met y ml melk en 1 tl kaneel, dan sta ik om 8.00 in de keuken, weeg x gram havermout af met de weegschaal, y ml melk met de maatbeker (zeer nauwkeurig, geen ml te veel of te weinig) en exact een tl kaneel. Dat maak ik klaar, zet ik op de eettafel, ga erachter zitten, kijk op de klok: 8.12. Top ik ben op tijd klaar. 3 minuten wachten voor ik starten mag. Ja echt, ik wacht dus tot het tijdstip op mijn lijst, en exact op het verspringen van de getallen begin ik met eten. En zo gaat dat 6 eetmomenten per dag (3 hoofdmaaltijden, 3 tussendoortjes). Tijd gemist? Dan kan ik die maaltijd niet meer nuttigen, dan klopt het niet meer, dan heb ik gegeten buiten mijn lijst en dat kan niet, echt niet. De dag draait dus nog altijd dwangmatig om de eetstoornis, maar fysiek krijg je genoeg binnen om een fatsoenlijk leven te leven.

Hoe ziet een ik merk dat ik de anorexia nu wel echt begin los te laten dag er voor mij uit

Wanneer ik de eetstoornis begin los te laten, begin ik als eerste de strikte eettijden wat los te laten. Een kwartiertje voor en na is ook goed, later een half uurtje en later als de volgorde maar klopt. Ook begin ik minder waarde te hechten aan het getal op de weegschaal en is wegen niet langer het vaste begin van mijn dag, niet meer de bepalende factor van mijn gevoel die dag en niet meer bepalend voor wat ik eten zal. Maar wat ik het meest merk is dat ik minder merk. Ik ben niet zo bezig met wat ik precies binnenkrijg. Ergens wat proeven omdat iemand een stukje aanbiedt, prima. Ik weet niet tot in detail wat ik over de dag heb gegeten, hoeveel ik heb bewogen en al helemaal niet de exacte verhouding ertussen. Mijn interesses komen terug, ik kan me op hele andere dingen focussen. Maar die gedachten van het is te veel, je kunt beter dit of dat nemen, je bent vandaag te lui, die zijn er wel gewoon, ik handel er alleen niet meer naar. Dus hoe ziet een dag eruit, nou gewoon, zoals een doodnormale dag.

Hoe merk ik dat de anorexia toch weer terugkomt

Meestal is er een opborrelend verlangen naar de tijd dat ik niet meer voelde (voor het gemak even alle nadelen weggedacht). Ik blijf mijzelf lange tijd toespreken, niet weer An. Tot op een avond ik denk, morgen is DE dag, ik moet terug, zo wil ik niet verder. En dan zijn we weer terug in het crashdieet.

Dit is hoe het al 15 jaar lang gaat. Soms de ene periode wat langer, soms de ander. Soms slaat er eens een fase over, maar in deze cirkel blijf ik maar draaien. Tot ik ooit een manier vind tot het openen van de cirkel en de weg uit mogelijk wordt.

Hoe het dieet van een anorex er ook uit kan zien

Naast het eetlijstdieet (die zowel kan bestaan uit een stabilisatiehoeveelheid (een hoeveelheid voeding wat voor de gemiddelde mens als normaal wordt gezien) en een aankomlijst (met als doel aankomen in gewicht, ja dan moet je dus meer eten dan normaal, meer eten dan de gemiddelde persoon zonder eetstoornis), het crashdieet en het loslaten van het eetstoornisdieet zijn er nog tal van diëten bij anorexia te verzinnen. Dit omdat er geen dieeteis is om aan de stoornis anorexia nervosa te voldoen. Waar de ene heel dwangmatig eet, eet de ander eentonig. Waar de ene weinig maar calorierijke producten eet, eet de ander veel maar caloriearme producten, waar de ene 1 keer per dag eet, eet de ander er 7. Net als dat er geen normalemensendieet is, is er ook geen anorexendieet. Maar het dieet is veelal wel afwijkend, in ieder geval de gedachten over het eten, de lichaamsomvang en de connectie ertussen.

Conclusie

Er is geen enkel mens die lange tijd kan leven op niets. Ook een anorex niet. Om te kunnen leven is brandstof nodig, anders vindt de mens de dood binnen enkele weken. Ook de anorex. Ja, de kans dat anorexen minder eten dan jij als gezond persoon is enorm groot, dat hij of zij dwangmatiger eet nog veel groter en de kans dat hij of zij er buitensporig veel gedachten bij heeft zo goed als verzekerd. Maar ook wij, waarbij ik de groep anorexen vertegenwoordig, nemen brandstof tot ons om niet onder de grond te eindigen.